ความรู้สึก “รบกวน” ของเสียงจะขึ้นอยู่กับ ระดับเดซิเบล + ความถี่ + ระยะเวลา + ความไวของแต่ละคน

แต่ถ้าเอาตามเกณฑ์ทั่วไปและงานวิจัยเรื่องสุขภาพการนอน จะประมาณนี้:

✅ ต่ำกว่า ~30 dB
ถือว่า เงียบมาก

แทบไม่รบกวนคนส่วนใหญ่

ตัวอย่าง: ห้องนอนกลางคืนที่สงัด, ห้องสมุดเงียบ

✅ 30–40 dB

เริ่มเป็นเสียงพื้นหลังที่บางคนไวต่อเสียงอาจได้ยิน

ถ้าเป็นเสียงต่อเนื่อง (แอร์, พัดลม) มักปรับตัวได้ง่าย

ตัวอย่าง: เสียงพัดลมหมุนเบา ๆ, เสียงข้างบ้านไกล ๆ

✅ 40–50 dB

เริ่มเป็นเสียงที่อาจรบกวนคนที่หลับยากหรือมีความเครียด

เสียงกระซิบใกล้หูอยู่ราว ๆ 40 dB

ถ้าเป็นเสียงแหลม ๆ หรือจังหวะไม่สม่ำเสมอ อาจสะดุ้งตื่น

✅ 50–60 dB

ระดับเสียงรบกวนชัดเจน

มีโอกาสรบกวนวงจรการนอน ทำให้หลับตื้น หลับไม่สนิท

ตัวอย่าง: เสียงการจราจรใกล้บ้าน, เสียงคุยปกติข้างเตียง

✅ 60 dB ขึ้นไป

รบกวนการนอนชัดเจน สำหรับคนทั่วไป

มีผลต่อคุณภาพการนอนและสุขภาพ (ตาม WHO)

ตัวอย่าง: เสียงทีวีดัง ๆ, การจราจรติดไฟแดงหน้าบ้าน, เสียงตะโกน

องค์การอนามัยโลก (WHO) แนะนำว่า

เสียงรบกวนขณะนอนหลับไม่ควรเกิน ~30–40 dB หากเป็นเสียงต่อเนื่อง

เสียงสูงกว่า 45 dB (โดยเฉพาะเสียงกระทันหัน) มีโอกาสรบกวนการนอน

เราสามารถวัดเสียงได้จากเครื่องวัดเสียง หรือ Sound Master Level